Dzisiaj jest: 2024-03-28 16:22:46          Strona główna          Stronę odwiedzono już 4387 razy.
Sztuczny satelita jest to statek kosmiczny (z załogą lub bez załogi) okrążający ciało niebieskie (np. planetę, Księżyc) po orbicie zamkniętej. Najliczniejszą grupę stanowią sztuczne satelity Ziemi. Wyniesiono również w przestrzeń kosmiczną sztuczne satelity Księżyca, Marsa, Wenus, Słońca (np. Helios, Pioneer 6 9), a od X 1989 trwał lot próbnika Galileo, który 1995 stał się sztucznym satelitą Jowisza. Ruch sztucznego satelity dzieli się na 3 główne fazy: start, lot orbitalny, lądowanie; start wraz z wprowadzeniem statku na orbitę odbywa się za pomocą rakiety nośnej, której zadaniem jest nadanie sztucznemu satelicie odpowiedniej prędkości i kierunku. Lot statku odbywa się ruchem bezwładnym w polu grawitacyjnym ciała obieganego. Tor lotu ulega zakłóceniom pod wpływem oporu tarcia górnych warstw atmosfery, asymetrii kształtu i nierównomierności rozkładu mas oraz spłaszczenia ciała obieganego, a także wskutek przyciągania innych planet i Słońca. Wśród sztucznych satelit Ziemi wyróżnia się satelity równikowe, biegunowe i geostacjonarne. Sztuczny satelita zwany sterowanym jest wyposażony w silniki rakietowe, umożliwiające zmiany orbity i jej nachylenia, a także obrót statku. Odpowiednią orientację w przestrzeni zapewnia stabilizacja aktywna, dokonywana za pomocą małych silników rakietowych lub systemów giroskopowych. Ze względu na pełnione funkcje sztuczne satelity dzielą się na: naukowo-badawcze (geofizyczne, astrnomiczne, biologiczno-medyczne i inne), techniczne (do prowadzenia badań i prób prototypów aparatury przeznaczonej do użytku w statkach kosmicznych), wojskowe oraz użytkowe (łącznościowe, meteorologicznye, geodezyjne, nawigacyjne, teledetekcyjne i inne). Szczególnie ważną grupę sztucznych satelitów Ziemi stanowią załogowe statki kosmiczne, w tym statki wielokrotnego użytku wahadłowce oraz stacje orbitalne umieszczane na orbitach wokółziemskich.


Copyright 2008 Michał Lizura. Wszelkie prawa zastrzeżone.